martedì 26 giugno 2012

Mohamèd


Mohamèd 
di Giampaolo Salaris.

Mohamèd

Cant’annus teniasta Mohamèd
candu sa balla t’aiat trapassau?
In bratzusu babbu t’aiat artziau
cun lagrimas medas de febi
t’aiat portau a s’altari
trogau cun banderas pintadas.
Doxi annus teniasta Mohamèd
cumenti a su fillu chi apu criau.

Cant’annus teniasta Mohamèd
candu de domu ti fiasta fuiu
su mundu pentzendi de podi acafai?
Nci fiasta ghetau a su mari
is boxis malinnias sighendi
circhendi in is undas fortuna.

Ti fiasta abbrancau a sa roca
candu su mari si fiat trumbullau
pedendi perdonu implorendi piedadi
po curpas mai cumitidas.
Lamadas t’aiant allupau
intruxas po sempri famìdas. 

Cant’annus teniasta Mohamèd
candu in sa ruga t’aianta lassau?
T’aianta donau tres soddus de prata
fadendi promissas de gosu
losingus po si spassiai
in domus de lussu pudescias.
Doxi annus teniasta Mohamèd
cumenti a su fillu chi apu criau.

Portasta bistiri de festa
candu su coru t’aianta spollau
bistiri chi mamma t’aiat preparau
cosendi cun cantus de amori
sonnendi is isteddus de oru
po fillu de mamma stimau.

Dox’annus teniasta Mohamèd
candu su mundu t’aiat refudau.
In bratzusu babbu t’aiat artziau
cun lagrimas medas de febi
t’aiat portau a s’altari
trogau cun banderas pintadas.
Dox’annus teniasta Mohamèd
dox’annus teniasta Mohamèd.


Mohamèd

Quanti anni avevi, Mohamèd,
quando la palla ti trapassò?
Ti sollevò in braccio il tuo papà
con molte  lacrime di rabbia,
e ti posò sull’altare
avvolto in bandiere di tanti colori.
Avevi dodici anni, Mohamèd,
come il figlio che ho generato.

Quanti anni avevi, Mohamèd,
quando scappasti da casa
il mondo pensando di poter afferrare.
Ti avventurasti in mare
seguendo le voci maligne
cercando nelle onde fortuna.

Ti aggrappasti alla roccia
quando il mare si fece burrasca
chiedendo perdono, implorando pietà
per colpe mai commesse.
Ti annegarono le onde
avvoltoie affamate per sempre.

Quanti anni avevi, Mohamèd,
quando ti abbandonarono sulla strada?
Ti diedero tre soldi d’argento
facendoti promesse di piacere
lusinghe per divertirsi
in luride case di lusso.

Avevi il vestito della festa
quando ti denudarono il cuore
il vestito che mamma ti aveva preparato
cucendo con canti d’amore,
sognando stelle d’oro
per un figlio tanto amato.

Giampaolo Salaris

Opera di Simone Frau dal quaderno degli schizzi Gramsciani.